Padişahtan ders

[MRT]

Selim Han döneminde, İran hükümdarı Şah İsmail, kıymetli mücevherler
ile dolu bir hediye sandığı gönderiyor, hünkâra.Sandık açılır. İçinden
çeşit çeşit değerli taşlar, kıymetli atlas, kadife kumaşlar
çıkar.Fakat, sandık açılır açılmaz, etrafa pek fena bir koku
yayılır.Önce, hiç kimse bir anlam veremez, nadide mücevherler ile dolu
sandıktaki bu fena kokuya.Sonra, mesele anlaşılır.Sandığın dibine
insan dışkısı doldurulmuş. Yani, Şah İsmail, aklı sıra, cihan
padişahına hakaret ediyor...(!)
Cihan padişahı emir verir,
" Herkes düşünsün, bu edepsizliğe, Osmanlı'nın şanına yakışacak
şekilde bir mukabelede bulunmalıyız. " Ve çözümü yine kendisi bulur.

Aynı şekilde değerli mücevher ve kumaşlarla süslü bir sandık
hazırlatılır.
Sandığın içine, o zamanın en nefis gül kokulu lokumlarından
hazırlanmış bir kutu yerleştirilir.Kutunun altına da, bir satırlık
yazıdan ibaret pusula (not) iliştirilir.Hediye sandığı, itina ile
süslendikten sonra, Şah İsmail'e gönderilir.Sandık, Şah'ın huzurunda
açılır.Sandık açılır açılmaz, etrafa mis gibi gül kokusu yayılır.

Mücevher vs. gibi hediyeler takdim edildikten sonra, Osmanlı Elçisi
Şah'ın tedirgin olmaması için, önce kendisi tatmak kaydıyla büyük bir
saygı ve nezaketle, Şah İsmail'e lokumdan ikram eder.Bilâhare,
görevliler, huzurda bulunanlara teker teker ikram etmeye başlarlar,
lokumdan.

Şah, bütün bu olup bitenlere bir anlam veremez.Osmanlı Elçisi, Şah'ın
şaşkınlığını gidermek için, lokum kutusunun altına iliştirilmiş
mütevazı pusulayı uzatır.Pusulayı okuyan Şah'ın yüzünde, bu sefer,
şaşkınlığın yerini büyük bir utanç ifâdesi alır;
"İsmail, herkes yediğinden ikram eder."